Telefoon

Amsterdam - Den Haag 1960

DE TELEFOON IS HOT!

E-mail 30 maart 2016
Museum voor Communicatie
Zeestraat Den Haag

Museum voor Communicatie - Den Haag - www.muscom.nl

Aan de directie en de afdeling publiciteit van het Museum voor Communicatie,

Daarstraks googelde ik op het museum en zag dat het tot voorjaar 2017 gesloten is voor vernieuwing. Dat wist ik niet. Ik woon al jaren in Amsterdam, maar als kind en tiener in de jaren zestig en zeventig in Den Haag was het oude Post-museum een favoriet museum waar ik graag kwam. Maar daar wilde ik het nu niet over hebben.

Allereerst wil ik toch zeggen dat ik het heel onverstandig vind dat de website eigenlijk geheel off-line is. Ondanks de vernieuwing zou daar nu van alles te vinden mogen zijn. Die keuze snap ik totaal niet.

Maar ik had al eerder een ander idee en dat ik nu kan koppelen aan een invulling van de website en wellicht ook in de aanloop naar de heropening in 2017. Het idee is simpel.

Organiseer een prijsvraag waarbij mensen een verhaal kunnen insturen over hun gebruik met de telefoon van toen en nu. Een anekdote, maar ook hoe de veranderingen zijn gegaan. Een verhaal van 500 woorden over de telefoon.

Ik kwam hierop omdat een goed contact onlangs een verhaal schreef over de telefoon in de jaren vijftig en zestig. Dat kunnen jullie hier lezen. Van Marin Rep, een middenstandszoon uit Zaandam.

Telefoon? Er zijn nog heel veel wachtenden voor u - Martin Rep - martinrep.nl

Ik ga het niet verder toelichten waarom ik juist het onderwerp telefoon onder de aandacht breng. Dat kunnen jullie ook zelf wel bedenken. De telefoon is hot, altijd geweest.

Ik vind het een aardig idee voor een prijsvraag. Jullie kunnen dat verder zelf invullen en dan een bekendmaking op de dag van de opening en met een prijs. En ik pleit dus naast het tonen van technologische ontwikkelingen in het museum ook voor de verhalen en ervaringen van mensen zelf. Wellicht iets voor de website.

Na het verhaal van Martin Rep schreef ik nog een eigen stukje. Misschien bruikbaar en ter verduidelijking.

§ Tot in de jaren zestig was het hebben van een telefoon nog een luxe, maar niet veel later had iedereen er een. Ik weet niet beter dat er bij ons thuis een telefoon was, maar als kind en tiener heb ik nooit vaak gebeld, of werd ik gebeld. Ik was toen ook (nog) niet goed in telefoneren, dat moet je leren. Ik meen me een kinderfoto te herinneren, gemaakt door een professionele fotograaf. en waarbij ik een telefoon aan mijn oor heb. Dat was toen wel een voorkomend fotogrenre.

In de hoogste klassen van mijn lagere-schooltijd was het wel populair om mensen met een gekke achternaam voor de grap op te bellen. Mijn vriend Pieter en zijn oudere zus Nicole deden dat wel en ik was daar een paar keer bij. Dan belden ze bijvoorbeeld een Haagse gymleraar die Lummel heette, of een mevrouw Naakgeboren, met de vraag of ze ook naakt geboren was. En dan gniffelend ophangen.

Toen ik ging werken in de jaren tachtig ben ik veel gaan telefoneren en voerde vooral ook lange gesprekken met mijn vriendin. Later nam ik een antwoordapparaat, best handig.

Als ik onderweg was, dan belde ik ook vanuit telefooncellen met kwartjes. De draaischijf werd vervangen door druktoetsen. En de vaste telefoon werd later verruild voor een vrije looptelefoon met een kleine antenne. De kwartjestelefoon verdween en kwamen er telefoonkaarten. En toen daarna ging het snel met de komst van de mobiele telefoon.

Door mijn werk heb ik goed leren telefoneren, zowel zakelijk als privé. Korte gesprekjes voeren en langer ouwehoeren met bekenden en familie.

In de beginjaren van internet betaalde je nog per telefoontik als je inbelde met je modem. Een paar torenhoge rekeningen gehad. Daarvoor had je al de speciale 06-nummers waarvoor je extra moest betalen, zoals voor dating- en sexlijnen. Wel een paar keer geprobeerd voor de lust, maar zonde van je geld.

Eind jaren negentig heb ik nog honderd dagen gewerkt in de specialistische dienstverlening voor internet en dataverkeer voor de Rotterdamse haven. Met een headset op achter een computer veel bellen en communiceren. Adrenaline. Met je ogen dicht geconcentreerd gesprekken voeren. Feedback met je collega's en we werden heel goed betaald. Maar het was eens en daarna nooit weer.

Begin 2000 ben ik overgestapt naar een mobieltje en al snel heb ik mijn vaste telefoon opgezegd, nergens meer voor nodig. Toen kwam de sms op, handig en verving wel de voice-mail. En met de smartphone veranderde weer het communicatiegedrag, sms is alweer passé.

Maar ik heb nog steeds geen smartphone en doe dus niet aan Whatsapp. Telefoneren doe ik ook niet meer zo veel en lang, en ik gebruik veel e-mail. En tegenwoordig wordt er steeds minder gebeld tussen mensen, en vooral tussen tieners. Ze communiceren via kleine berichtjes en via sociale media.

Het is allemaal snel en ingrijpend veranderd.

[ En dan was er nog de fax via de telefoon, een reuze-uitvinding, maar door internet al weer snel achterhaald en is nagenoeg verdwenen. Net als het antwoordapparaat. De toekomst is vaak moeilijk te voorspellen. ]

Bron mijn: Kladblokje - dejongenskamer.nl

___

Tot slot. Jullie kunnen met het idee doen wat jullie willen, ik hoef daar verder niets voor te hebben of wat dan ook. Het is een vrijblijvend concept. Ik dacht als titel voor de prijsvraag dus; DE TELEFOON IS HOT!

Groet en succes met de verbouwing en het nieuwe concept,

DirkJan Vos
(Amsterdam - Den Haag 1960)

www.dejongenskamer.nl

Museum voor Communicatie - Den Haag - www.muscom.nl

§ Het heet nu het Museum voor Communicatie, maar vroeger het Postmuseum. Ik kwam daar graag en ging tijdens de lagere school er ook een aantal keren heen met Henk Latour die wat verder op de laan woonde. We deelden een aantal interesses, waaronder ruimtevaart, techniek, maar ook postzegels verzamelen. Dat heb ik ook lauwtjes gedaan en deed het om het verzamelen, maar ook vanweg de de veronderstelde geldwaarde van je verzameling. Later nooit meer wat aan gedaan. Zegels van waarde ooit een keer verkocht.

Als je naar het Postmuseum ging, moest je wel een handjevol stuivers hebben. Die had je dan speciaal meegenomen, of kon je bij de kassa krijgen. En met die stuivers kon je bepaalde machines in werking stellen. Zoals een grote postsorteermachine.

Verder herinner ik me een tv-studio waar een camera stond en werd uitgelegd hoe (kleuren)tv werkte. Ik was gek op tv.

Aan het einde van de rondgang door het museum in de Zeestraat kwam je in de postzegelgalerij. Ergens een schatkamer van grote waarde, maar ook wel het saaiste deel van het museum.

En nu wordt het geheel vernieuwd en gaat het museum in het voorjaar van 2017 weer open. Op het gebied van communicatie is veel veranderd en is volop in beweging. Interessant. En naast de technologische ontwikkelingen (virtual reality) ben ik ook geïnteresseerd in de sociologische aspecten hoe mensen met communicatiemiddelen omgaan. Vandaar ook mijn interesse in taal.

Nu zag ik dat hun site - waar niets opstaat, behalve dat ze terugkomen in 2017 - de url www.muscom.nl heeft. Ja, dat zou een goede naam zijn MusCom, het MusCom. Mogelijk hebben ze daar al aan gedacht. Toch even nagemaild.

3D - VR - De Jongenskamer

Vrijdag 3 november 2017 gaat het vernieuwde Museum voor Communicatie, afgekort COMM, in Den Haag weer open. Was vroeger het Postmuseum. https://www.comm.nl

DirkJan Vos - d.vos35@chello.nl