"...maar de wijzen die nooit iets doen dat gek is, zijn nog gekker in mijn oog dan ik in het hunne."
Vincent van Gogh
Hoeveel kost dat nou, een Vermeer?
Zaterdag 1 april, maar t is geen grap, maar om te huilen.
'T Rijks biedt in april n kort online avondje bomen op niveau
aan over de schitterende tentoonstelling Dichter bij Vermeer.
So far so good, maar dan de kleine lettertjes ...
Shame, shame, shame, shame on You
When You can't dance too ...
Vandaag 27 maart 20 23
* UPDATE *
.
Vandaag werd bekend dat Wim de Bie en Donald de Marcas zijn overleden.
Wim de Bie was al sinds mn kindertijd n humorheld en die ik voor t eerst
hoorde op n reclamesingletje van de Nilmij met de Klisjeemannetjes, 2 Glazen
Zekerheid. T plaatje was n keer door mn vader meegebracht.
Wim is weg. N memorabel momentum en niet eens zozeer zn dood, maar
t besef dat alles voorbij gaat, hoe dan ook hier en nu. Straks ben ik
r nog, maar wat nog als ik omkijk?
Wat zal Donald de Marcas hebben gedacht toen ie met zn vrouw besloot om samen
hun leven te be indigen? Wilden ze niet meer omkijken, niet meer vooruit?
Begin januari maakte ik n mini-podcastje over Donald de Marcas, n kleine hommage
met t oog op zn 90e verjaardag deze zomer. Maar hij werd niet ouder dan 89 en
zn vrouw 84, ze zijn samen hun einde ingegaan, hand in hand.
Maar vandaag werd mn zus Helene 64 jaar, geboren op Goede Vrijdag 1959.
When I'm sixtie four. Paul McCartney is nu 80 en schreef t als tiener voor
zn vader die met pensioen ging, 64 jaar.
Op de avond van t overlijden van Wim de Bie heb ik t begin van Khalid & Sophie gezien en vervolgens heb ik overgeschakeld naar Radio 1, naar Radio Kunststof en daarna luisterde ik met n half oor naar De Staat van Stasse op Radio 2. Alle drie de programma's waren gerelateerd aan Wim de Bie en al snel zag ik n eigen in memoriam voor me. Die heb ik gemaakt, met video en audio, 8 minuten en vandaag op YouTube gezet. T raakt weer aan van alles, maar vooral aan Wim zelf, maar ook weer aan mij en dan vooral vanwege zn typetje Dirk en hoe dan ook, bij de Staat van Stasse kwam nog wel n heel opmerkelijk gegeven uit 1973 voorbij. Heel bijzonder. Ik denk r t mijne van en jullie kunnen niet anders denken dan, Alles is toeval, hoe zou t anders moeten zijn?
Maar dr was nog wat bijzonders op 27 maart op mn pad gekomen achter mn pc en is door AVRO/TROS de trailer van n nieuwe dramaserie online gekomen, ook op YouTube.
Leven en dood, ze komen vaak bij mij tegelijk en ook gisteren op de dag van de dood van Wim de Bie werd ook de ziekenhuisserie Dag & Nacht aangekondigd, geschreven door Kim van Kooten en ze speelt ook de hoofdrol, de verloskundige Ella. En de serie gaat over alle extremen van pijn en verdriet en van geluk en extase in n ziekenhuis op de afdeling verloskunde. Ik ben op mn 60e nog eens verlost, in t Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, op 27 september 2021, herboren, maar daar speelt de serie zich niet af en ook niet in t BovenIJ Ziekenhuis. Goddank ook nog niet eens daar.
- t kruisje is van mij - t boek gekregen - van Viggo & Peter -
Maar ... Maar de feiten die ik hier heb gepresenteerd rond de dood van Wim de Bie en ook Donald de Marcas (maar die overleed met zn vrouw al op 24 maart, maar werd pas gisteren bekend gemaakt), die zijn al opmerkelijk genoeg, vooral in de compilatie die ik heb gemaakt, maar t is evengoed bijzonder dat ik t allemaal weer zelf heb opgemerkt. Ik had met gemak van alles kunnen missen, maar is niet gebeurd. Ik zag de kastanje bloeien op de dag van de geboorte van Aaf en gisteren ...? Onder andere ook dat als je de r van bier weglaat, of door n herseninfarct niet meer de r kan uitspreken er dan bie staat en je ook bie zegt. Dat dat zo is, is ook n feit, maar dat komt door heel iets anders ... Andere keer, in t kader van mannenvriendschappen, ook die kwamen statisch heel voorbij onlangs, die van mij met Alex, Vigo Waas en Peter Heerschop, Acda en
de Munnik weer bij elkaar en nu Wim overleden, Kees die achterblijft. Kees is leuker dan Wim,
zeker, maar Wim was t geweten, t geweten van ons allemaal. Dan ben je ergens groter dan de
grootste humorist en komiek.
Mazzel ...
de dIRK
Toch nog n toegift om t mysterie van ons bestaan te vergroten. Ik had naast de infectie aan mn benen ook n wond opgelopen aan mn heup, in t OLVG en eigenlijk ook door t OLVG. Nog onverklaarbaarder is dat vervolgens deze wond meer dan n jaar is verzorgd, maar pas daarna n chirurge zei dat die wond al die tijd stil had gestaan en geopereerd moest worden voor herstel. Waarom r niet eerder is ingegrepen? N raadsel en de chirurge noemde al voor de operatie en ook daarna dat t n mysterie is dat ik toch nog redelijk kan lopen en geen echt pijn heb. Dat is zo. N mysterie, ik zou nu niet kunnen lopen. Ik grossier in kleine wonderden, die van mezelf en van anderen. Maak je niet ongerust, alles komt goed. En ... op Dirrûk kan je rekenen!
En nu in deze nieuwe fase van de genezing van mn heup heb ik n zogenaamde vac-pomp, draagbaar dus ook mobiel en die geeft negatieve druk aan de wond door m vacuum te zuigen en zo ook de afvalstoffen worden afgevoerd via de pomp. N gek ding, gek idee ook. Dus aan mn heup werkt nu 24/7 de derde wet van Newton. Die dicteert dat massa's elkaar aantrekken met n kracht die afhankelijk is van hun grootte en gewicht. Ok, gaat over de zwaartekracht, vallen is als vliegen, maar we weten niet hoe en wat en waarom r zwaartekracht is. N appel valt altijd naar beneden van de boom, maar waarom en en waardoor? N mysterie. Maar nu n vacuum. Pak je n appel en n blaadje van de appelboom en laat je ze tegelijk van n meter hoogte vallen in n ruimte zonder lucht, dan vallen ze beide met dezelfde snelheid naar beneden. Ook dat is n wetmatigheid, maar zeg nou eerlijk, dat druist toch tegen iedere logica in? N anomalie, t gebeurt wel, maar t kan eigenlijk niet. N sleutel tot t sprookje. Maar dr zijn r veel meer.
Isaac Newton
Over de zwaartekracht en over de anomalie van t vliegen, van vogels en vliegtuigen, kom ik uitgebreid terug in m epos Zonder wond geen wonder, maar dat kan nog welles nog langer gaan duren, want nu met die fakpomp gaat alles weer veel langer en langer duren ... Rustig ademhalen, ik heb geduld. En o ja, in t korte filmpje wordt ook even afgerekend met t broodje aap 'dom blondje'. Ook dat zit allemaal in t vriendelijke complot van mn leven, hier en nu in Paradijs Aarde. Ik hou evenveel van alle vrouwen met alle kleuren haar. F*ck Darwin, reality sucks.
- De Zomer Van 20 22 - Con-ceptual Con-structive Comical Radio Con-tact -
Ik wilde eind 20 22 stoppen met al mn radio-interactie na ruim 16 jaar n hyperactieve luisteraar te zijn geweest. Ik was 'released', ik wilde andere dingen gaan doen, de radio meer uit, mn tweede leven. Maar ik was nog nooit in Nachtzuster geweest, t vrijdagnachtprogramma van Radio 1, gepresenteerd door Astrid de Jong. Nooit n vraag gesteld, nooit n antwoord gegeven. Ik was geen trouwe luisteraar, want t is van 2 uur tot 6 uur, redelijk ongristelijk, zelfs voor mij ...
Voor de zomer van 20 22 hoorde ik dat Astrid vier weken weg zou zijn, vakantie en dat ze vier vervangers had gevraagd, Ron Brandsteder, Leo Driessen, Sjaak Bral en Bastiaan Ragas. En toen al snel dacht ik, Ik moet straks toeslaan en wellicht ooit ook nog n keer bij Astrid zelf, maar eerst laat ik me ludiek door deze drie heren knippen en ga ik ze vriendelijk scheren. Nou ja, t programma gaat wel om t beantwoorden van vragen van luisteraars door luisteraars, maar t is natuurlijk gewoon ook n nachtelijk programma om te oudehoeren en dat kan je straks t beste horen met Ron Brandsteder, mijn vraag is bijzaak. Terecht.
Ik had n maszterplan en wilde bij Ron, Sjaak en Bastiaan die zomer in de uitzending komen, Leo viel af, ik ken m wel, van NH Radio, maar nee, vind m n ergens n vervelende man met verkeerde humor. Ik had al jaren n con-ceptuele vraag klaar en wilde ik aan Ron voorleggen, voor Bastiaan kwam ik ook al snel op n bijzonder idee, maar daar was geen vraag aan verbonden en zou ik met n antwoord op n vraag mn gesprek n onverwachte wending geven. Ook dat is gelukt. Dan was r nog Sjaak Bral de Haagse Herman Berkien. Hij kwam helemaal uit de hemel gevallen met wat ik nog heel graag n keer op de radio wilde aankaarten en onder de aandacht brengen. Legendary, vooraf al.
Maar zou t allemaal wel lukken? Zou ik wel de vragen kunnen stellen en n antwoord mogen geven in de nacht van Bastiaan? Ik heb me vooraf best verkneukeld en virtuele gesprekken in mn hoofd gevoerd en toen braken de invalnachten aan en ... en ja, alles gelukt en meer dan perfect imperfect geslaagd, n droom gerealiseerd, maar niet
zo zeer voor mezelf, maar voor de luisteraar, voor iedereen. N con-ceptuele afsluiting na 16 jaar van niveau met alles erin. Hoe kon t weer. T kon door Con.
EmEn
_____
#1 Nachtzuster - Ron Brandsteder - 23 juli 20 22 - De Nachtzuster - 27 min.
+ white raspberry cheesecake eastern chocolate eggs +
Ik heb onlangs voor t eerst de witte paaseitjes framboos-cheesecake van Albert Heijn gegeten, vervaardigd door Delicata en ... En ongelofelijk lekker en apart, zeldzaam. Om te delen, tijdens, of al voor Pasen ...
Ik heb zelf t idee dat dit de lekkerste zoetigheid is die
ik ooit heb gegeten. Dat ik daar 62 jaar voor mocht worden.
In het Amsterdamse Bos zijn in het Bloesempark de 400 Japanse kersenbomen die daar staan uit hun knop gebroken en volgende week zullen deze bomen twee à drie weken vol in bloei staan met hun prachtige cyclaamkleurige blaadjes. De bomen zijn in 2000 geschonken door Japanse expat-vrouwen waarvan hun man werkt in Amsterdam en 200 kersenbomen dragen een Nederlandse vrouwen-voornaam en 200 een Japanse. Mooi.
In Japan wordt met de bloei van de kersenboom het Bloesemfeest gevierd, het begin van nieuw leven, ieder jaar opnieuw. De boom als symbool van geboorte. Maar een boom kan ook symbool staan voor de dood en dat is vorig jaar heel duidelijk geworden door voorjaarsstorm Eunice die op 18 februari over het land raasde. Veel schade en al om 17 uur kon een eindbalans worden opgemaakt dat er drie dodelijke slachtoffers vielen te betreuren. Drie doden die alle drie vielen in Amsterdam en uitgerekend alle drie door het omvallen van een boom. Onverwachts en noodlottig. Waarom?
Het waren kleine berichtjes, niet eens apart vermeld, maar bij elkaar verzameld, details werden niet echt gegeven, het waren slachtoffers zonder namen, zonder gezicht, maar niet voor hun nabestaanden. De natuur had zich van z'n wreedste kant laten zien. Maar in hoeverre was dat wel zo?
Een van de drie slachtoffers werd geraakt door een boom die al afgezet was met rood lint om weggehaald te worden, want was een gevaar voor de omgeving. Maar dat kwam te laat en hoe fataal en extra verdrietig, alsof dit had kunnen voorkomen. Maar 'als' heeft geen zin, maar voor alle drie de bomen, voor alle bomen in Amsterdam, in Nederland en in de wereld geldt dat door klimaatopwarming veroorzaakt door de mens, bomen nu uitdrogen waardoor takken afvallen en ook bomen voortijdig omvallen. De hand van de natuur was op 18 februari de hand van de mens. Bomen als symbool van leven, maar hier in Amsterdam, de stad waar ik woon, waren vorig jaar drie 'killertrees', moordenaars zonder schuld, want ergens waren wij de schuldigen, wij allemaal.
Met deze drie doden moeten we nog beter beseffen dat we het klimaat niet nog verder om zeep moeten helpen, het is niet twee voor twaalf, maar twee over twaalf en als we rigoureus veranderen kunnen we misschien ooit de klok nog terugdraaien.
Maar wat nu als er weer een storm komt, of al bij ander krachtig weer? Hier in Amsterdam, een stad met een miljoen bomen. Waarschuwen om voorzichtig te zijn is niet voldoende en er zijn twee dingen die vooral moeten gebeuren: twijfelachtig gevaarlijke bomen weghalen op voor mensen kwetsbare plekken in de stad, maar vooral praktisch - waarschuw niet alleen - maar adviseer met klem om bij storm /niet/ de straat op te gaan!
Het Bloesempark staat straks helemaal in bloei, ik ga erheen, want er staan twee bomen met een naam van een dierbare, die van de moeder van m'n kinderen, Elisabeth en een van m'n moeder, Petronella die niet meer leeft. Haar bloeiende kersenboom is een plek om leven en dood in één te herdenken.
On a cold evening begin march I passed the Amstel and the Blauwbrug in Amsterdam and fell into a rehearsel of a performance by 14 students of The Sandberg Institute in an open tent in front of the Amsterdam Opera. I filmed random 6 minutes of what I saw.
Afterwards I found out that the subject of the 40 minutes performance was the dream and titled I Fell A Sleep At Minute Six. I gave my conceptual film the title 3rd Lay|er, because it was an enchanting experience: I saw in front of me the rehearsel of a dream performance, but also as a second layer the making of with the production of it. And then I realised I had a third position from where I saw the two layers, a dream, the making of a dream and then, who was I?
What do You think about Your dreams, are You also the third layer when You are awake? Is dreaming real, or is it magic, sorcery? What is reality? You probably don't know, but I do.
Thank You all, t was an amazing experience and made me so
happy to know that there are people, Young artist like You out there!
Dream on, especially when You're awake.
de dIRK
The Sandberg 14
Amanda Payne
Ari Teperberg
Caz Egelie
Diana Groothuysen
Elene Štrok
Hildur Elísa Jónsdóttir
Lúna Bran
Marie Diamant
Nadia Bakhshieva
Sabine Pendry
SasaHara Chaney
Simone Goslinga
Sophie Thammer
Zaid Al Aubaide
Olieverf op Doek
* We zijn weer thuis. *
Dancing makes You Happy
- concept-film - Dirk Vos - 20-23 -
tik tok tik tok tik tok tak
Ik ben dol op dansen, om te doen en om naar te kijken, van
ballet tot streetdance en gek op de Amerikaanse filmmusical.
Maar ik hou ook van nieuwe media en volg al heel lang de ontwikkelingen
op t gebied van virtual reality.
Voilà, dit heb ik samen kunnen brengen in eigen gemaakte korte
video met wat eigen materiaal van t Museumplein en met n stuk
van t tv-programma Avastars.
Heb je geen idee, of n beetje, laat je verbazen over de
wereld van nu. Ik beweer dat t n sprookje is, maar dan echt.
Voilà!
( Ik keek onlangs voor t eerst naar Avastars en t was al even bezig,
al na 5 seconden wilde ik n deel opnemen en gelijk gedaan
met n gratis video-screen-recorder, maar je kan steeds niet langer dan
10 minuten vastleggen. Zelfs hier weer geen sprake van toeval dat
dit alles zo perfect past, bij t sprookje. Detail, let op de
benen van Kioko.'Such legs doesn't exist!' Doen ze ook niet echt,
maar toch zijn ze dr en zie je ze. Reality sucks, alleen nu
op n mooie manier. Avastars, I love it. U2? ]
.
Vigo Waas & Peter Heerschop, de enige overgebleven McCartney & Lennon van
t Nederlandse cabaret.
Vandaag 16 maart, de day after de verkiezingen, in de week van De zorg en welzijn, vandaag
staken veel ziekenhuizen om n betere CAO af te dwingen. Ik ben solidair en heb
n opiniestuk geschreven omdat ik solidair ben en natuurlijk
door mn ervaringen met de zorg en t OLVG en nu t BovenIJ Ziekenhuis
en niet te vergeten de zorg van Cordaan. Dank allen. Maar
ik heb ook wat aandachtspuntjes ...
Creatieve analyse van t schilderoeuvre van Johannes Vermeer
na n bezoek op de derde dag van nu al de tentoonstelling van de eeuw
in t Rijksmuseum, Dichter bij Johannes Vermeer. Once in a lifetime. Als t lukt, ga dr heen, wordt gelukkig
en vermenigvuldig je! Of kijk je geliefde in dr ogen en wat zie en voel je dan?
Vandaag 18 februari 20 23 viert Yoko Ono haar 90e verjaardag. Mijn moeder zou 89
zijn geworden.
Je kan op n speciale website n wens achterlaten, heb ik gedaan en
r is n tekst-animatie van Yoko mee verbonden.
Ook werd opgeroepen door haar en dr zoon Sean, zoon van John, om n boom
te planten. Dat kan je zelf doen, of n boom adopteren via n aparte organisatie
die wereldwijd bomen plant. Ik heb nog n heel jonge witte paardenkastanje in
huis staan en weet nu wat ik daarmee ga doen en ook deze boom ga ik n naam geven,
n vrouwenvoornaam. Maar dat wordt niet Yoko, of de naam van mn moeder, Petronella,
want daar zijn al twee bomen naar vernoemd, twee van de vierhonderd Japanse kersenbomen in t
Bloesempark in t Amsterdamse bos.
@YokoOno - 14 02 23 Keep on making good music, my friends. Now the baton is in your hands.
Valentijnsdag
Mini-podcastje over de song My funny Valentine en vertel ik wat
bijzonders wat je nog niet wist ... My funny Valentine, You make
me smile with my heart. En met de mooiste, fluwelen uitvoering en
met nog iets meer - heel kort - want let altijd goed op, dr kan nog
n trein aankomen!
Frontman Jordy Dijkshoorn - de zangert - wilde stoppen om na zn verslavingen n beter mens te worden.
Wat jaren geleden brak ie bij n mishandeling zn nek, kwam goed!
En dan toch blijven jumpen. Zaterdagavond dook ie van t balkon t publiek in. Insane!
Vandaag 27 januari in 1945 werd Auschwitz bevrijd en is sinds jaren 27 januari de dag van De Holocaust. Gisteren stond r van mij n (bijzondere) reactie in Het Parool over de ophef deze week dat zoveel Nederlanders niets of niet veel weten van de Holocaust. Lees, denk erover na en ga naar het Holocaust Namenmonument.
- witte steen - glazen engeltje met kerst van mn zoon gekregen - waxinelichtje met kerst van de buurt - opvallend: van alle drie is alles wit -
Vandaag, donderdag 12 januari 20 23 heb ik mn eerste mini-podcastje van dit
jaar gemaakt
en is n hommage aan radiostem Donald de Marcas. Waarom en hoe of wat? Luister ontspannen met
aandacht en plezier en ik vind bij twee overgangen ontroerend. Mooi dat dit weer gelukt is. En
wie weet misschien vanavond in De Staat van Stasse op Radio 2?
Met muziek, fragmenten en altijd: Blijf geduldig tot t einde luisteren, want er kan /nog/
n trein langskomen. Drink r n lekker kopjen koffie bij met n koekjen. Enjoy.
May God bless and keep you always
May your wishes all come true
May you always do for others
And let others do for you
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung ...
Vandaag echt begonnen aan de reconstructie wat r is gebeurd nadat ik vorig jaar 29 september in t OLVG terechtkwam voor mn benen, maar diezelfde dag nog t wonder zich voltrok en ik niet meer non-existent knock-out was na heel wat jaren en die knock-out ook van t ene op t andere moment is gekomen. Maar dingen als muziek en taal zijn niet weggeweest ...
En vandaag n opiniestuk van mij in Het Parool. Heel tevreden. Trouw had m aanvankelijk afgewezen met t argument 'onrealistisch'. Heerlijk! En altijd leuk dat mensen me dan wel weet ik veel wat vinden, maar ik toch weer n glashelder stuk gepubliceerd krijg. Ik wel, toeval bestaat niet. Het sprookje gaat verder.
<< De mediawereld wordt helaas nog altijd door mannen gedomineerd en dát is wat er moet veranderen, vindt briefschrijver Dirk Vos. Naamsverandering van allerlei prijzen verhult dit uiterst moeizame proces alleen maar. >>
<< Sinds vorig jaar maakt de belangrijkste televisieprijs ook geen onderscheid meer bij presentatoren, waardoor de hele uitreiking genderneutraal is geworden.
Bij de uitreiking in 2022 was slechts één vrouw genomineerd: Angela Schijf voor haar rol in Flikken Maastricht. Alle prijzen gingen uiteindelijk naar mannen. >>
'Als je niet doodsbang bent geluk of schoonheid kwijt te raken, ben je er toch niet ten diepste mee verbonden?'
Na de voorstelling en de tramrit kwam ik thuis en las ik 's nachts nog
dit interview met Maria Kraakman uit 2016. Wat n omgekeerde resonanties
met mijn sprookjesleven, maar wat n hartverscheurend verhaal en wat n rake,
mooie taal.
Amsterdam, donderdag de 5e januari in het jaar 20 23
Ola lieverds,
Het bezoek aan de Six-collectie was prachtig en bijzonder. Ik ga dr nu niets over vertellen zodat jullie ook net zo verrast kunnen worden als ik. Ik wist alleen van t portret van Jan Six van Rembrandt ... Ik vertel ook (bijna) niets hoe t allemaal ging, vooraf en na afloop, maar de huidige bewoner Jan Six de 10e was r ook en zeker ook mee gesproken, hij is erg trots op alles en terecht. De rondleiding was n bijzondere reis van n uur door n deel van t huis, ook omdat ik alleen was kon ik - onverwacht - meer en anders interacteren en niet eens zozeer door t stellen van wat vragen - dat was nauwelijks nodig - maar dat ik nu hardop zelf wat commentaar kon geven op wat ik zag en r gebeurde. Niemand die ik daarmee lastig viel of door n ander werd geremd en zo ontstond ook n soort elegant, kunstminnend duet tussen mij en ... N andere keer, maar t ging allemaal heel vanzelf en natuurlijk en de rondleidster was vooral aan t woord, uiteraard, maar dan toch, t was af en toe n bijzonder twee-gesprekje zonder dat t op enig moment ongemakkelijk werd, alles was en bleef in balans. Letterlijk en figuurlijk.
Na afloop geen animo om voor 4 euro ergens koffie te gaan drinken, juist niet omdat t bezoek niets kostte en al voordat ik t 1-eurocentje vond bij de tramhalte, wilde ik naar de OBA op t Javaplein, één halte eerder dan waar ik moest overstappen. Ik wist inmiddels dat je bij alle OBA's koffie kan krijgen uit n zelfde automaat als die uit mn geheime (gratis!) plekje in t OLVG. Ik kwam daar onlangs achter toen ik voor t eerst in de OBA in de Linnaeusstraat was en daar n kopje Wiener melange had gedronken, precies die uit t OLVG en ondanks de lichte automatensmaak door de cacao toch heel lekker is en - niet onbelangrijk - maar 0,50 cent kost. Nou dat is wel n mooi aanvaardbaar bedrag en betekent dat ik t OLVG voortaan over ga slaan, das geweest, das war ein mal.
Op de heenweg stapte tijdens de tramrit met lijn 14 n oude vriendin van Jetske Spanjer in, de ex-vrouw van Eelco en had daardoor n kort leuk gesprekje en ze was totaal verrast en enthousiast dat ik haar herkende ... Jetske en Eelco woonden op De Nieuwe Herengracht dus vlakbij huize Six en nog dichterbij op diezelfde gracht zat AHA Books (en ergens halverwege was enige tijd aan de overkant mn postadres, brievenbus (maar dr ook wel geslapen) om Amsterdam binnen te komen, was in t mooie Corvershof). Ik moet t huis onbewust daardoor vaak hebben gezien en ik wist toen al van de collectie, maar tot wat maanden geleden altijd gedacht dat t in n huis op de Herengracht zat, maar dat was niet zo ...
Daarvoor in bus 37 stapte n oude, verweerde man in met n dik gebreid mutsje op en die gelijk tegen me begon te praten, dat ie op weg was naar zn vrouw, in t Flevohuis. O, zei ik, daar heb ik ook gelegen, gerevalideerd, maar hij luisterde niet en vervolgde n monoloog dat zn vrouw er lag omdat ze dement was geworden. Ik ben Rudi Lubbers, zo zei die twee keer. En ik wist wie Rudi Lubbers was, niet zozeer van gezicht, totaal niet, maar wel dat t n bekende Nederlandse bokser was geweest die tegen Muhammed Ali had gebokst (verloren op punten) en wist wat meer. Ik zei ook dat ik m kende als bokser. Vond ie mooi, maar ik moest al heel snel uitstappen. Ik wenste m t beste met zn vrouw en met m zelf en zei als laatste bemoedigend, En fuck Poetin! Hij lachen. Ik wist dat t slecht met m was vergaan, want n paar jaar terug was r zelfs n docu over m gemaakt. Net nog even gecheckt, maar later na zn bokscarrière lang in de gevangenis in Portugal gezeten wegens vermeende drugshandel, maar bekender werd ie ruim tien jaar geleden toen ie werd ontdekt door n bekende oud-wielrenner (Rini Wagtmans) dat ie met zn vrouw en 20(!) Portugese zwerfhonden onder erbarmelijke omstandigheden in n caravan op n parkeerterrein bij n bos in Zuid-Limburg verbleef. Toen dat bekend werd gemaakt door Rini is r n actie opgestart en dat heeft geholpen - en daar wist ik allemaal nog iets van - en kennelijk woont ie daardoor in Amsterdam. In 2019 was over dit alles en zn leven nu n docu in Andere Tijden Sport verschenen. N man die wel wat gewend was in zn leven en nu trof ik m in de bus - en hij mij - bus 37 ...
Later ging ik t Six-huis weer uit - de man helemaal vergeten - en ik heb de rondleiding zonder rollator gedaan en dat gaf ook nog n paar bijzondere details. Zo haalde Jan Six n krukje voor me waar ik dan steeds op kon zitten en dat wel werd gebruikt voor immobiele gasten en zo zei die wat plechtig, Dit krukje is ook al sinds de 17e eeuw in t bezit van de familie en t is gemaakt van Japans notenhout met toen al bovenop die mooie bekleding ... Wow, ook dat nog en toen moest de rondleiding nog beginnen en pas daarna verscheen Nadia met wie ik n uur door t huis zou lopen, staan en zitten ... kijken en praten, vooral kijken ...
Weer buiten even gezeten halverwege de Blauwbrug en wat n schitterend uitzicht daar over de stad en nu zal ik daar altijd rechts Amstel 218 zien. Heel duidelijk en herkenbaar. En heus alles ziet er voor mij dan ook normaal uit, zo ervaar ik t ook, maar op zo'n moment realiseer ik heel goed dat de hele werkelijkheid en dat ik daar zit, dat de hele wereld, aardbol, alle mensen, t universum absoluut niet normaal is, t is allemaal buitengewoon bijzonder, tot in ieder detail. Tijdens de rondleiding bleek - en zo werd gezegd - dat alles in t huis met elkaar samenhangt ook al omspant t honderden jaren. Juist daardoor natuurlijk. Wel meer. Alles hangt met alles samen. En zo moeilijk voor te stellen dat inmiddels zoveel mensen - steeds meer in plaats van minder - totaal niet zien en voelen dat ons leven en existentie natuurlijk hoe dan ook zo bijzonder is, n wonder. En juist al die kunst in n woonhuis in Amsterdam laat je dat zien, onthult dat wonder en dan ook nog met twee schilderijen van Rembrandt, Rembrandt die toevallig al jong bevriend was geraakt met Jan Six. En uitgerekend woon ik in de stad waar de grootste kunstenaar ooit woonde en werkte en overleed. Weliswaar lang geleden en ik was hier en nu, maar de verbinding was r, heel tastbaar en voelbaar. Ik zocht t wonder op en t wonder bezocht mij. Ondanks dat t zonnetje zich niet had laten zien ...
De tram wachtte en later toen ik de OBA na twee bekertjes Weense automaat-koffie weer naar buiten liep was t eerste dat ik zag n fel zonnetje dat vlak boven de huizen in de Molukkenstraat recht en fel in mn gezicht scheen. T zonnetje was vandaag toch nog gekomen. Voor mij. Toen de halte van bus 37 opgezocht en die bracht me zoals altijd weer thuis ... like a rolling stone ... all on my own, a complete unknown, one direction home ...
Morgen weer n dag, maar nu nog even niet.
Bye,
Dirk
Rembrandt is voor 15 gulden begraven in de Westerkerk, niet als beroemdheid - hij overleed in armoede en stierf n natuurlijke dood - en iedereen werd destijds in Amsterdam in de dichtstbijzijnde kerk ter grave besteld. Onbekend is dan ook waar ie precies ligt, of heeft gelegen. Zn zoon Titus zou zich daar ook moeten bevinden en die n jaar voor zn vader overleed, hij zou bijna 27 jaar worden en overleed aan de pest.
TikTok, het zegt me heel weinig en nul-komma-nul interesse, maar ik heb ook geen smartfoon. De smartfoon die zo’n 15 jaar geleden z’n revolutionaire entree maakte en voor iedereen een zegen is, maar (bijna) niemand meer ziet wat voor verwoestende gevolgen het heeft op hun gedrag, hun leven en vooral hun ‘menszijn’. Nog los van alle tijd en de verslaving die het met zich meebrengt, maar ook als de smartfoon even in de tas, of jaszak zit, zuigt deze sluipende digitale demon je uit: continu ‘aan staan’, geen rust meer hebben en niet willen en niet meer kunnen lummelen, lanterfanten, of even helemaal niets doen, maar voortdurend hunkeren naar prikkels, waar vandaan ook: tv, gamen, Spotify, drinken, roken, sporten … Als je maar je eigen gedachten en iedere vorm van creativiteit kan ontlopen. Zo staan jullie ervoor.
Op 29 december was op Radio 1 een uur aandacht voor de driedelige HUMAN-podcast ‘Altijd aan’ met daarin opgenomen de eerste aflevering. Experts en gebruikers vertellen over de dramatische gevolgen van de smartfoon en het levert een onthullend, ontluisterend en dystopisch toekomst- en mensbeeld op. Met dank aan TikTok.
Maar er wordt teveel gewezen naar de grote techbedrijven en de digitale elite die vooral de schuld zouden zijn, want uiteindelijk is het vooral een individuele keuze: doe ik m’n smartfoon straks nog aan, of doe ik m weg. Wat doe jij?
Zondagavond VPRO 10 over 10, de lachende klok, De Schreef van Freek op NPO 2. Het woord smartfoon komt er niet in voor, maar het geeft wel antwoord op wat je kan doen aan een verkwist leven. Het is nog niet te laat.
= Preekspuis =
Laten we de bakens verzetten:
Niet voor ons, maar voor de wereld!
Vertrouwen Discipline Concentratie
Freek de Jonge
+
Co de Kloet is weg bij de NTR, maar terug bij De Concertzender. Iedere zaterdagavond tussen 21 en 22 uur met Co Live! Met jazz en beyond. Enjoy.
van internet, van Wintergasten van n paar dagen geleden
Je ne cherze pas la femme
(T tweede portret van Rembrandt hangt tegenover dat van Jan Six en was zijn vrouw en n paar jaar na de dood van Jan Six zeer ingetogen en puriteins geschilderd in zwarte (rouw?) kleding. Maar hoe dat bleke gezicht met lichtroze konen straalt en fonkelt. Fenomenaal.)
Nieuwjaarsgroet vanaf t Amstel Station
- De Dirk -
1:14
Gezicht op kerstmis
Herfstnevels. De nutteloze geilheid der namiddagen
De getuchtigde kapper. De geknielde pianist.
Een opbeurend woord hier, een kwinkslag daar,
zo gaat het tenslotte, het leven stelt zijn eisen,
En, tussen twee invallen van de politie, de dichter
Of schrijver, of allebei, of geen van beide, S.V.,
Die mij verzoekt, hem te vereeuwigen in een geschrift.
Ik wil een gedicht schrijven op God zijn verjaardag:
Wanhopig drinkend onder keukenlicht
Zie ik u buiten, Zegevierende,
Zoon, die de Dood zijt, Troost, Vergetelheid.
Gerard Kornelis van het Reve
Amsterdam, december 1963
#1 Nou luitjes, ik ben binnen, ruim op tijd en ruim vooraan in de grote zaal van Poptempel Paradiso. Morgen t aller-allerlaatste, maar ik ben vanavond bij t een na allerlaatste optreden van De Dijk. Supertof, veertig jaar Nederpop, 40 jaar Huub van der Lubbe, 40 jaar De Dijk in Paradiso, 40 jaar popgeschiedenis. En ik ben rbij! En ik kan t niet … en ik kan t niet, ik kan t niet alleen!
X X X
Jullie wel?
(en na afloop ff backstage, kijken of r in de kleedkamer nog met salades wordt gegooid)
= = =
#2 Ziezo. 00.27 en nog op t Leidseplein waar de lichtjes branden. De Dijk in Paradiso was super, memorabel en af en toe ontroerend. Wat n band, wat n avond en afscheid met n heerlijk publiek dat luidkeels meezong en meedanste op de golven van de avond en t golfde goed, meer dan goed en toen na twee uur ging t licht uit. Dank jullie wel mannen, Huub. Niemand is alleen en iedereen kan dansen en liefhebben.
.
Na afloop nog even in de kelder geweest en eigenlijk alleen Antonie en Jelle gesproken, de drummer met zn zoon, de gitarist. Was goed zo, want toen nog snel naar de Melkweg waar Goldband had opgetreden. Ik sprak buiten nog twee roadies en later ook de drummer, mn neef Sjors was ergens ver weg binnen. En Maan trad vanavond dan ook nog op in de Ziggodome en was t hier n compleet feestje. De gasten van Goldband waren aan t begin bij Maan geweest on stage en zijn daarna op motoren naar de Melkweg gesjeesd. 070 in de bocht.
En zo is t en zo was t, Paradiso, t paradijs is hier en nu. We vierden t leven met muziek, n afscheid voor n nieuw begin en de liefde rules en overwint alles. En maandag? Laat dan ook maar zien waar je hart zit. T paradijs is r voor iedereen.
In Amsterdam kan je nog steeds op bepaalde dagen de bijzondere cacaogeur ruiken die met n gunstige wind vanuit de cacaofabrieken rond Zaandam naar Mokum wordt meegevoerd. Wie t kent weet hoe bijzonder dat is en hoe bijzonder t ruikt, t stemt altijd gelukkig.
Maar dan de achtergrond van die geur. Vanuit voornamelijk Afrika en Zuid-Amerika worden bijna alle cacaobonen van de wereld per boot naar Amsterdam verscheept. Daar worden even boven de havens rond Zaandam de kostbare bonen voornamelijk verwerkt tot t halffabricaat cacaoboter, de basisingrediënt voor de mondiale voedingsindustrie. Met n factor tien winst, of meer, wordt de chocoladeboter weer overal naartoe geëxporteerd, ook naar de landen van herkomst.
We weten allemaal dat aan de cacaobonenpluk nog steeds vuile en soms bloedige handen kleven van regelrechte slavernij en kinderarbeid. Maar we sluiten liever onze ogen voor de dubieuze herkomst van onze lekkere chocoladeletters die we met Sinterklaas eten. Sinterklaas de patroonheilige van de stad Amsterdam en van onder meer ook de kinderen.
En t beste is natuurlijk dat in al die landen waar de cacao vandaan komt /daar/ die verdere fabricage plaatsvindt zodat zij met die meerwaarde voor meer arbeid en meer inkomsten kan zorgen. Maar het is uitgerekend in Nederland, in Amsterdam waar t geld en egoïsme nog steeds regeert over de menselijkheid, over de onmenselijkheid ...
En toen vertelde ik dit alles onlangs aan iemand en zei ik als laatste, En als je nu die geur weer ruikt van die heerlijke cacao, dan is dat ook de geur van ons slavernijverleden. Maar vooral van de slavernij van nu. Dan ruikt t ineens heel anders.
Degene aan wie ik t vertelde vond t wel n mooi verhaal, maar zo zei ze ook, Goed hoor al die feitjes! En toen voelde ik me toch even in mn nek gebeten en antwoordde fel: Feitjes?! juist geen feitjes, we kunnen wat er achter feiten zitten juist hier en nu heel tastbaar ruiken. Daar gaat t om!
Op dinsdagmiddag 22 november 20 22 nam de Amsterdamse kunstenares Eva DeCarlo afscheid van de Hoektuin op de Tugelaweg (ter hoogte van nummer 75) dat onderdeel is van de twee MoTuinen van de creatieve werkplaats Tugela85.
Eva heeft t kleine stukje terrein midden in de Transvaal-buurt in Amsterdam Oost met in het midden een robiniaboom, in 2015 veranderd in een gemeenschappelijke buurttuin voor bewoners en waar al snel vooral kruiden en andere eetbare planten werden gezaaid en geoogst voor maaltijden die bij allerlei gelegenheden in de buurt worden gebruikt. Maar het is vooral een plaats om de handen uit je mouwen te steken en je groene vingers te oefenen met andere buurtbewoners en ook de plek om wekelijks elkaar te ontmoeten onder de boom met een kopje thee of kop soep voor een genoegelijk gesprek en wat buurtcontact.
Eva laat de tuin achter in de handen van Samina en Eelco die ook al jaren actief bij de MoTuin en 'de Hoektuin van de samenleving' zijn betrokken. Er waren een toespraakje en wat presentjes en ik heb na afloop Eva als dank verteld dat ik de boom in het midden nu vernoemd heb naar haar en vanaf 22 november 20 22 heet de robiniaboom in de Hoektuin Eva. Om te beginnen omdat ik die boom zo noem. Het is.
Er waren meerdere redenen om dit te doen, maar dit is de eerste boom die ik een naam heb gegeven en ik ga dat in de toekomst vaker doen. Het idee nu voor deze boom en Eva staat op zichzelf, maar het is ook de bedoeling dat andere mensen ook gaan nadenken om een boom in hun omgeving een naam te geven. Om zelf een boom uit te zoeken in je tuin, straat, park, of begraafplaats en die te verbinden aan iemand die je dierbaar is, of dierbaar is geweest. Of doe het samen met je familie, je werk, of school. Geef een boom de naam van een geliefde, je oude hond, of overleden oma, of moeder. Alles kan. Zo wordt de boom bijzonder en iedere keer als je de boom ziet en er steeds beter naar gaat kijken, denk je even aan die dierbare, zo in dit geval bij de boom van de Hoektuin aan Eva, de vrouw die de tuin is begonnen. Dankjewel Eva en het ga je goed.
En nu deze eerste naamgeving en ook nog eens met de naam van de eerste vrouw, Eva.
Het geven van een naam aan een boom is een creatief proces waar je niets bijzonders voor hoeft te doen, of voor te kunnen. Het kost ook niets, niets meer dan creativiteit in je gedachten en fantasie. Je gaat een interactie aan met je omgeving, geeft het betekenis en verbindt natuur met mensen. Het geven van een naam kan snel gaan, maar de naam en boom leven nog voort. Er zijn mensen die op de dag van de geboorte van hun kind een boom planten en die de naam van hun kind geven. Dat is ook mooi. En er hoeft ook geen naambordje bij de boom - al mag dat wel - want het gaat vooral om de verspreiding van de naam in je omgeving door zelf het verhaal achter de naam en de boom door te vertellen, van mond op mond. Je mag het ook opschrijven en zo verder verspreiden, maar door het te vertellen wordt het nog mooier. Zo verspreiden de woorden van je stem zich net als de zaden van een boom door de wind door de wereld. Van naam naar boom, van mens tot mens ... Hoort, zegt 't voort!
Komt n man met n kikker op zn hoofd bij de dokter: Vraagt de dokter: Wat scheelt r aan? Antwoordt de kikker: T begon met n knobbeltje onder mn poot.
Begin november eindelijk mn maag- darmonderzoek gehad in t BovenIJ ziekenhuis en direct
als eerste uitslag: Meneer Vos u heeft geen kanker.
Moos kwam 's avonds thuis en verraste Saar met n bos tulpen. Doet ie nooit. Saar vertrouwde t niet en zei,
O, dan moet ik zeker met m'n benen wijd! Moos keek verbaasd en antwoordde, Heb je dan geen vaas?
Er was eens n meisje genaamd Audrey dat in 1929 in het Belgische Elsene werd geboren als dochter van de Britse
bankier Joseph Anthony Ruston en de Nederlandse Ella barones van Heemstra en later
bekend werd als Audrey Hepburn ...
Begin november zag ik op groot doek in Rialto De Pijp de vurrukkullukke romantische komedie Roman Holiday uit 1953 met Audrey Hepburn en Gregory Peck. Ergens n modern sprookje in Rome en waar n geweldige Audrey Hepburn terecht n Oscar voor kreeg. Audrey had ook Nederlandse roots en heeft in de oorlog als kind in Arnhem gewoond. Door Roman Holiday werd Audrey Hepburn al gelijk n stijlicoon omdat ze in de film heur haar liet kortknippen en r n wereldwijde rage onder vrouwen losbrak om ook zo'n 'rattenkopje' te laten knippen.
Ik ben al heel lang n filmliefhebber en dus ook al heel lang n fan van Audrey Hepburn en niet in t minst doordat ze ooit op uitnodiging van t Haags Filmhuis - waar ik toen werkte - naar Den Haag was gekomen vanwege n filmretrospectief dat aan haar geweid was, maar vooral om samen met Hubert de Givenchy n modetentoonstelling van deze Franse couturier te openen in t Haags Gemeentemuseum en waar allerlei
haute couture die Audrey had gedragen in haar films waren te zien. Formidable! Ik was erbij en heb even heel kort in haar gezelschap verkeerd en zonder dr gesproken te hebben toch n hoofdknikje met n glimlach uitgewisseld. Legendary!
Nu zomer 20 22 moest ik vanwege n concert van Mees met Phion in Musis Sacrum 's avonds in Arnhem zijn en ben ik daarvoor 's middags naar dr woonhuis gegaan. Overigens ook nog naar t huis waar Herman Brood tijdens zn jaren aan de Arnhemse kunstacademie op n zolderkamertje woonde (en daar bij de Moans speelde) en nog naar de winkel (voorheen muziekhandel Bergmann) waar in 1960 John Lennon de beroemde mondharmonica heeft gestolen die te horen is op Love me do ... Dichter bij de Beatles dan toen ben ik nog niet gekomen.
Ik had geen interesse voor t geboortehuis van Marcel van Roosmalen.
Spijkerstraat 88 Arnhem - Zolderkamer Herman Brood
Bij t huis van Audrey hangt n plaquette en maakte ik daar n kort filmpje en niet zonder reden, want opvallend dat links van t huis n kapper zit en rechts n bruidsmodezaak! Maar dr gebeurde tijdens t maken van t korte filmpje nog iets bijzonders en dat alles met Roman Holiday heeft te maken. Zie zelf maar en als je t niet weet, probeer t maar te snappen en googel anders maar ...
N paar weken terug was ik voor t eerst weer bij café Krom in de Utrechtsestraat. Niets veranderd, wel n sterk vermorst interieur dat wel n opknapbeurt verdient. T was fris, maar buiten op t kleine terras, vlakbij t Amstelveld zat Hanneke Groenteman met twee vriendinnen te borrelen. Ik had geen plannen om r aan te spreken, totdat ik ineens aan haar grote liefde voor Audrey Hepburn dacht! Toen toch op dr afgestapt en verteld over Audrey en Arnhem. Daar was ze nooit geweest, maar ze was tamelijk verwonderd over de drie toevalligheden van mn filmpje. Ze zei dat ze toen in Den Haag ook Audrey had ontmoet. Nou ja!
Ik kon ook zeggen dat nu op t moment bij Krom de dag in 1962 was dat Love me do uitkwam en vertelde ook van de muziekwinkel, ook in Arnhem. Ze wist dat dat vandaag was en ook van de mondharmonica ... Dat verbaasde me niets.
Ik moest weer verder en sloot af met tegen Hanneke te zeggen dat we beiden n dochter hebben met dezelfde voornaam, zij die van haar schoondochter en die van mij van mijn eigen dochter ...
Emen en adios Hanneke!
bijgevoegd: filmpje 30,07 sec - mp4
Goedemorgen soul-bro's & soul-sisters,
Ik hoef de laatste jaren nauwelijks nog veel na te denken, de meeste ideeën die ik heb gekregen, vond ik in mn eigen leven - kwamen op m pad - en lijkt alles wat ik meemaak en heb meegemaakt n metafoor en de ideeën die vanzelf uit mn gedachten vloeiden en stroomden die vond en vind ik steeds niet lang daarna terug in situaties en in de verhalen van mn leven. Daar hoef ik niets voor te doen. Gaat helemaal vanzelf. Wonderlijk.
Niets is wat t lijkt en zelfs dat niet.
De Dirk
Ik ben God noch Bowie - ik verricht geen wonderen, maar maak ze mee - maar ik schrijf juist wel over hoe n anonieme bewonderaar als ik zich verhoud tot n superster als Bowie (Of Dylan, Lennon, Stevie Wonder, enz ...) en ik vind dat iedereen in n kleine wereld, of in t universum in je hoofd, ook n hero of koning of koningin kan zijn en iedereen kan wat scheppen en is creatief en daar hoef je geen kunstenaar voor te zijn en vooral ook iedereen kan leven. Daarom ook steeds: Creëer je eigen sprookje omdat t leven zo bijzonder en mooi is. Alleen het sprookje van mijn leven hoef ik niet te scheppen, niet zelf, dat is r. Waarom?
het is
Over Nescio heb ik nog weinig geschreven en die bijzondere episode bewaar ik voor Zonder wond geen wonder. En hoe wonderbaarlijk hoe zijn leven en werk met dat van mij is verbonden. En kennelijk al heel lang, maar pas recent realiseerde ik me hoe ver die con-necties gaan en juist ook hoe dichtbij.
Nescio was fel tegen t katholicisme, net als ik, maar geen atheïst, eveneens ik dat ook niet meer ben. Ik heb daar ook vaak speels op gereageerd met de afkorting van mn geboortenaam Dirkjan, alias DirkJan, DJ. God is a DJ, maar ik schreef evenzogoed daarna, 'Maar DJ is geen God'. Dr zijn wel meer soortgelijke songs (D.J. David Bowie), maar heel fraai is ook de one-hit-wonder One of us van Joan Osborne. Toch heb ik r niet veel mee omdat t n sterk katholieke song is met Jezus, discipelen en de Paus in Rome. Toch is t als de opgewekte mysticus die ik ben spiritueel voor me en gaat t ook over namen en gezichten, voor mij n essentiële en ook mystieke combinatie. En wat zou je God vragen als je m een vraag kon stellen? Maar ik heb t lied vaak opgevoerd vooral voor t spel tussen mij en de buitenwereld dat hierin God wordt voorgesteld als n mogelijke anonieme, onbekende 'nob' die ergens op de wereld in de bus zit, op weg naar huis. En dat ook nog is met n citaat uit Like a rolling stone.
En al mn epistels met veel muziek en (film)clips gaan over mij, zeker, maar als ik n missie heb, dan komt dat omdat ik dit moet doen en niet zozeer voor mijzelf, maar om jullie dit alles mee te geven, voor jullie, omdat mijn leven over jullie gaat.
Dat is.
Nescio (ik weet niet) was gelovig omdat r twee dingen voor hem waren die zo mooi waren, die zo mooi zijn - en waar je niets voor hoeft te doen, of iets voor hoeft te weten, zo vulde ik m later aan, geen kennis, geen ervaringen - zo mooi uit zichzelf dat r wel n God moet bestaan. Ik stem daar ietwat verlegen, maar heel verzekerd helemaal mee in. Ik zou nog als derde verschijning kunst en vooral muziek kunnen toevoegen, maar daar heb je wel voor waardering enige con-text voor nodig. Niet voor de twee wonderbaarlijk mooie dingen waar Nescio zn overtuiging aan ontleende dat God bestond: de natuur en vrouwen.
Ik weet best veel van Bowie, maar heel veel in Moonage Daydream was nieuw voor me, juist veel van mn verwante ideeën en metaforen en meer en zo onverwacht en onwaarschijnlijk herkenbaar.
De regisseur heet Brett Morgen.
Ga dr heen en blijf tot en met de hele aftiteling zitten.
Geduld, aandacht & con-centrazione.
De witte paardenkastanje die op de dag dat Aaf werd geboren naast haar ging bloeien in de gezamenlijke achtertuin is jaren daarna helaas geveld. Maar nog wat jaren later werd ontdekt dat n paar meter van de boom vandaan n zaadje van de kastanje n nieuwe boom, n nieuwe kastanje, heeft laten groeien. De jonge 'loot' is nog niet zo hoog, maar ze groeit en bloeit.
Binnenkort ga ik de nieuwe boom voor t eerst bekijken, samen met de kunstenaar die tien jaar geleden rond de bewoners van de boom over de oude boom n tegelkunstwerk
heeft gemaakt in de gezamenlijke woningentree. Het heet 'De Wonderboom'. Hij wist nog niet van t bestaan van de nieuwe kastanje af. Ik ga dr n audio- en- of videoreportage
van maken.
Wanneer je niks hebt, dan heb je niet niets meer te verliezen, maar alles te winnen.
De Dirk
LA = El E
x
De witte paardenkastanje is n boom die als eerste begint uit te lopen en door zn vroege bloei de lente aankondigt. De naam paardenkastanje stamt al van bijna 1000 jaar geleden toen de mare ging dat Mongoolse ruiters zo goed en sterk waren doordat hun kleine paarden kastanjemeel kregen als voer. Een aanwijzing dat kastanjes goed zouden zijn voor het paard werd verklaard door t hoefvormige ‘litteken’ dat op de tak van n paardenkastanje is te vinden. Zelfs de ‘nageltjes’ waarmee t hoefijzer is vastgenageld zijn daarin terug te vinden. Het ‘litteken’ geeft de plek aan waar vorig jaar het blad aan de tak was gehecht. De ‘nagels’ zijn de aders waarmee het blad werd gevoed.
Het woord kastanje valt te herleiden tot het Latijnse castanea dat vrucht betekent.
Vrijdagavond 16 september was t eerste optreden van Caroline van der Leeuw, voorheen
Caro Emerald en nu met de naam The Jordan music, in tweeënhalf jaar. Ze speelde
in Bitterzoet in de Spuispraat (vlakbij de Jorda(a)n waar ze opgroeide) haar album
Nowhere near the sky dat in februari 20-23 wereldwijd wordt uitgebracht. Ik was r bij en
schreef onderstaande op haar Instagram.
<< It was a magnificant, stupendous and breathtaking concert. Caro sang wonderful, the band was awesome and the sound perfect! I was hypnotised for an hour untill the dream was over. Thanks and a star is born! >>
Hier de eerste minuut van t concert, niet meer omdat ik zo onder indruk was van t
bijzondere geluid dat zo blasting was, maar met behoud van dr zang, dat ik niet
verder bezig wilde zijn met n video, maar me verder helemaal wilde overgeven aan
de muziek. Das goed gelukt. (Yo! bassist Ricardo, de moog-synth beukte op mn borst) Later meer beelden van anderen en ook t hele interview met
Caroline bij Jinek. Stay tuned!
Open brief - Stel een derde categorie in voor acteerprijzen in de toneel- film- en kunstwereld
Mooi succesje. Dr is niets aan mn tekst veranderd, alleen de kop was niet van mijn hand en die had ik nooit zo geschreven. En mn ingezonden reactie gaat en staat voor meer: Alles Hangt Met Alles Samen. Ook dat r vandaag weer n lekker zonnetje schijnt. Geniet r van!
Zondagmiddag 11 september 20-22, 15:27. Ik ga nu weg, met bus 37 naar de eilanden, jazz-huisconcertje door Jazz in de Walvis met zangeres Anne Serierse en gitarist Gijs Idema (bij m thuis). Na afloop - allemaal - naar Kanis & Meiland, Levantkade. Wat n leven op elf-negen.
Onlangs heb ik voor t eerst, maar dan wel gelijk drie maal, meegedaan aan
t illustere nachtprogramma Nachtzusters op Radio 1. Normaal gepresenteerd
door Astrid de Jong, maar omdat ze op vakantie was, waren dr vier vervangers.
Bij twee heb ik meegedaan door n vraag te stellen en een maal door n luisteraarsvraag
te beantwoorden en dat (eveneens opmerkelijke) gesprek met Bastiaan Ragas heb ik hier al meegegeven en is
(gemonteerd) terug te luisteren.
Dan nu de eerste van de twee vragen en de eerste stelde ik aan invaller Ron Brandsteder,
maar zoals t meeste in t leven was de vraag bijzaak. N gesprek zoals gesprekken
gaan, maar die ik nog maar zelden zo voer omdat de meeste mensen dat niet meer lijken te kunnen,
What's going on?
Laat t gewoon over je heen komen, kabbelend en rustig blijven luisteren en altijd tot t einde, want 'Let op, dr kan nog n trein voorbijkomen!'. Volgende week de tweede vraag en die stelde
ik aan Sjaak Bral. Ook daar had ik al lang van te voren over nagedacht. Thze maszterplan worked!
Maar geen gemeen masterplan ...
Eyes wide shut
and I’m in the dark
Out of touch don’t know who we are
Are we going up or falling down?
Your walls so high and I keep raising flags
No matter what, I’m always coming back
Are we getting on or going bad?
And I wait wait wait and I wait
For a bet bet bet better day
And I wait
Or is it already too late?
Cause baby you don’t even know me
While I’ve been right here all the time
In a different story
Where I’m always playing nice
Every time you ask I get up and dance
Keep on spinning around
You don’t even know me
But you run my mind
As you swim underneath my skin
Stone cold in your heart but I breathe you in
When will we be great again?
Mmmm I keep on running but I stay behind
And no one knows what is going on inside
Game over, I let you win
Cause baby you don’t even know me
While I’ve been right here all the time
In a different story
Where I’m always playing nice
Every time you ask
I get up and dance
Keep on spinning around
You don’t even know me
But you run my mind
And I wait wait wait and I wait
For a bet bet bet better day
After all this fucking time
I don’t even wanna try
And now I lose myself cause I stay
While I’m slowly turning to grey
All I wanna do is leave
So why do I stay
Cause baby you don’t even know me
While I’ve been right here all the time
In a different story
Where I’m always playing nice
Every time you ask I get up and dance
Keep on spinning around
Op 30 augustus 2007, vandaag 15 jaar geleden, overleed acteur Roef Ragas op 42-jarige leeftijd in brasserie Harkema in de Nes in Amsterdam geheel onverwachts aan n hartaanval.
Roef was in t restaurant aan t eten met castingdirector Hans Kemna toen ie plotseling omviel. Volgens Hans - zoals ie op zn website beschreef - gebeurde 't allemaal ontzettend onverwacht:
'"Waar zijn die toiletten ook al weer?", vraagt hij.'
'Daar, en je wijst wat terloops naar achteren. Hij staat op, met een tandenstokertje nog tussen zn tanden en valt. Een allerlaatste menselijke beweging, hij valt en is niet meer.'
"Het is een niet te beschrijven moment als je oog in oog met de dood hebt gestaan", schrijft hij.
"Voor je beseft wat er gebeurt, is het gebeurd. Onberekenbaar, wreed, dodelijk ijzingwekkend."
Dit jaar kon ik weer naar De Uitmarkt en ben vrijdag- en zondagavond gegaan.
Vrijdagavond speciaal voor t afscheid van t grote publiek van Willeke Alberti en t was geweldig. En door n keten van gebeurtenisjes heb ik nog iets bijzonders gedaan en hoe bescheiden ook, t kan nog s te zien zijn op tv, maar hoe en wanneer, geen idee.
Nu ben ik van kinds af aan fan van Willeke, maar ik wilde vooral t voor mij allermooiste Nederlandse lied live horen, Telkens weer. Ik hoorde en zag t voor t eerst als tiener in de bioscoop waar Willeke t zingt in de film Rooie Sien van Frans Weisz. De film was ik snel vergeten, maar t liedje niet en dat nooit als single is uitgebracht maar uitgroeide tot n evergreen. De tekst is van Friso - Het dorp - Wiegersma en de muziek is van Ruud - De Fabriek / De Fabeltjeskrant - Bos. N gouden duo.
En ik heb t nu live gehoord en gezien, nog steeds kippenvel, telkens weer ... Dank je Willeke!
Daarna trad Karsu op, de Turks-Nederlandse zangeres met band en met n lekkere strot en ze zag r beeldschoon uit. Geboren en getogen in Amsterdam-Zuid en met n aantrekkelijk accent van n Barlaeus-meisje.
X X X
X X X
Zondagavond was ik speciaal naar t Con-certgebouw gegaan omdat Trijntje Oost(er)huis daar n regulier zomerconcert gaf, Trijntje sings Sinatra. Was ook supertof met de jongens van The Jazz Orchestra of the Concertgebouw en wat heeft Trijn toch n stem en misschien had
ik r nooit eerder zo jazzy gehoord. Hier kom ik later nog op terug, want ook weer iets leuks gebeurd, maar bovenal heb ik Trijntje en wat leden van de begeleidende bigband na afloop gesproken op t terras van café Welling. Maar ik wil alvast wel verklappen dat ik onlangs geheel con-textloos ergens las dat Trijntje dr vader (Huub) en dr broer (Tjeerd) beiden in t OLVG waren geboren. Maar ik kon nergens vinden of Trijntje (Close to You) daar ook ter wereld is gekomen, voor mij toch wel n interessant feitje als dat zo zou zijn. Het is zo! ;-)
Na t concert van Trijntje en t terras van Welling was ik nog net op tijd om t slotconcert van De Uitmarkt op t Museumplein mee te maken. Ik zag nog 1 minuutje van t einde van n musical-spektakel, hoorde de slotakkoorden van n nummer uit Grease en zag nog net n flits van Jim Bakkum en zn vrouw Bettina Holwerda. Daarna kondigde Frits Sissing t slot aan met n optreden van Marlijn. Marlijn Weerdenburg. Was ook heerlijk en ik was ook speciaal voor 1 liedje van haar gekomen, Dank je wel moed. Mooi en ik ga nog s over
de tekst schrijven en over de Beatleleske muziek, geschreven door Bertolf ...
In t laatste liedje dat ze zong, iets nieuws en zelf geschreven naar aanleiding van de dood van dr moeder, noemt ze Chet Baker, niet als trompettist, maar als zanger. Had ik nog iets leuks voor dr want Chet zn bekendste song is zn vertolking van My funny Valentine (Rodgers & Hart 1937 en de Valentine was toen n man!) en daar zitten ergens wel de twee mooiste rijmwoorden aller tijden in:
Your looks are laughable
Unphotographable
Dat vond Marlijn na afloop ook toen ik r nog sprak en die songline citeerde en ja toen direct daarna vroeg ik - wat ik zelden doe - of ik met r op de foto mocht ...
Don't stop thinking about tomorrow!
X X X
Huil van de Wolff - Eresaluut voor Jan Wolff (1941-2012) - 22 08 2022 - 20:00
<< Wolven hebben een beter gezichtsvermogen, gehoor en reukzin dan mensen. Ze huilen onder meer om aan elkaar te laten weten waar ze zijn - waar hun roedel is - of om te roepen voor de jacht, of juist als er een prooi gevangen is. >>
x x x
Bericht uit de Jongenskamer - Dreams - Fleetwood Mac
Vandaag in 1977 verscheen op 24 augustus in Nederland een van de allerbeste popsingles,
de prachtige break-up-song Dreams van Fleetwood Mac, geschreven en gezongen door Stevie Nicks. Luister en lees meer ...
+
Er was eens n mooie dag, dinsdag 16 augustus 20-22, n heel mooie dag ...
+ + +
Mozart is overleden en komt bij de Hemelpoort waar God m binnenlaat. 'Welkom, Amadeus, fijn dat je dr bent en je mag de dirigent worden van mijn Orkest van de Hemel.' 'Wat n enorme eer', antwoordde Mozart, 'maar hoe zit dat met Bach?'
'Met Bach?', antwoordde God, 'Bach, die ben ik!'
X X X
Dirk
Begraafplaats De Nieuwe Ooster - Donderdag 11 augustus 20-22 - Twitter
Artis - Opiniestuk in Het Parool - Maandag 8 augustus 20-22
* Artis natura magistra - De kunst is de leermeester van de natuur *
Dit ben ik met de Siberische tijger Rasputin, jaren 90. De galerij met katachtigen bestaat goddank niet meer
Onlangs was ik weer sinds lang in Artis
en t was r heerlijk, maar r waren ook twee dingen waardoor ik n stukje naar Het Parool
stuurde. Vandaag in de krant en (gratis!) online. Toch ging t me ergens vooral om t tweede punt en ik betreur iets wel, maar ik ben boos, heel boos!
<< En dan was r Murugan de grote Indische olifant die ik ook nog goed gekend heb. Hij is r als babyolifantje in de jaren vijftig gekomen nadat Amsterdamse kinderen in de Spaarndammerbuurt n brief hadden gestuurd naar premier Pandit Nehru van India. Ze hadden m om n baby-olifantje voor Artis gevraagd. De premier heeft de brief gelezen en is r n olifantje aan Artis geschonken, Murugan. Niet veel later werd t toen nieuwe olifantenverblijf door Prins Bernard geopend ... und so weiter ... >>
Murugan in Amsterdam 1954, hij is op 4 juni 2003 overleden, ingeslapen, 50 jaar oud.
8 augustus 1964 - 8 augustus 20-22 / Stones-Kurhausdag
Dit jaar twee herinnerings-updates, een ingezonden en een van mijzelf en
gaat ook over t afelopen concert van The Rolling Stones in de Johan Cruijff Arena.
Daar was ik bij, jawel. It's only rock-'n' roll en I still like it!
Vandaag dinsdag 19 juli is mogelijk de warmste dag van t jaar. En wat is er
lekkerder om dan n bordje rijst te eten, Indisch? Niets.
Ik haal mn bordjes bij de allerbeste afhaal en toko van Amsterdam, genaamd Kidiri
en zit op Linneauskade, tussen Oostpoort en de Middenweg. En neem dan vooral hun
excellente nasi- of bami rames speciaal en vraag voor de kip om n dijstukje. En niet
laten opwarmen, maar koud meenemen voor de magnetron. Neem je n maaltijd wel warm mee,
dan komt ie door de afgesloten warmte en t vocht, half verpieters thuis aan.
Voor mij geen glas bier er meer bij, maar n glas koud water. Net zo lekker.
Hier t linkje naar mn paginaatje met Indische woorden en wat meer. Wordt al jaren
veel bezocht.
Keti Koti 20-22 en ik kon er weer heen. Wat n feest. De herdenking zag ik via AT5 en weer hulde voor burgemeester Femke Halsema. 's Middags zag en hoorde ik in t Oosterpark de aanstekelijke kaseko-muziek van dwarsfluitist Ronald Snijders (dit jaar winnaar van de Boy Edgarprijs) met t Jazz Orchestra of the Concertgebouw en 's avonds de Jamaicaanse reggaeband Inner Circle met hun vrolijke, zonnige hitje Sweat (a la la la long). T was er heel druk, veel eten, drinken en nog meer muziek en nog meer eten, maar gezellig.
Ik was ook gekomen voor de gratis heri-heri-maaltijd die overal zou worden uitgedeeld. Na Ronald Snijders rond half zes ben ik op zoek gegaan, maar kon niets vinden. Toen iemand gevraagd en bleek t hier alleen bij t Tropenmuseum te worden weggegeven, naast andere plekken als t Rijks, Paradiso en Podium Mozaïek, bij elkaar 20.000 maaltijden. Ik dacht, Opschieten! en schuifelde met mn rollator richting t Tropenmuseum. Ik kwam niemand met n maaltijd tegen, maar bij de grote zijingang van t museum zag ik wat mensen met n papieren lunchtasje en sprak iemand aan. Inderdaad, ze hadden net de heri heri gekregen en wezen naar even verderop, naar n kleine open kiosk. Ik was er bijna.
Hè, hè ik was er, maar voor ik wat kon vragen werd er gezegd, O jee, meneer we geven net de laatste maaltijd weg. Echt de aller-allerlaatste, we hebben niets meer. De vrouw die de laatste had gekregen stond naast me. Niets aan te doen, rustig ademhalen, gezakt op 1-duizendste punt, t moest zo zijn. De beveiliger die al aan te opruimen was, zei nog sorry. Ik reageerde wat gelaten met, Ik ben van ver gekomen en schakelde over op plan b: Ik ga met de tram n halte verder en dan bij toko Kidiri heerlijk Indisch halen. In ieder geval niets op t overvolle festivalterrein met al die eettentjes waar je voor alles minstens n half uur in de rij moet staan. Ook goed, maar wel jammer van de heri heri.
T was warm en t zonnetje scheen en ik bleef nog even uitrusten op mn rollator als mobiele stoel naast de kiosk totdat de Oosterkerk zes keer had geslagen. Ik vervolgde langzaam mn weg, maar
vlak ik voor ik bij de zijuitgang van t Tropenmuseum was, hoorde ik n stem achter me: Meneer, we hebben er toch nog één voor u! T was de beveiliger met n tasje met heri heri.
Hartelijk bedankt en toch weer n klein wondertje op 1 juli. Ik maakte gelijk n foto van de maaltijd en de jonge vrouw van t standje passeerde nog, op weg naar huis en ze vertelde dat de maaltijden met drieënhalf uur vertraging pas om half vijf waren gekomen. Ik moest lachen en zei dat als t er op tijd was geweest ik hoe dan ook kansloos was geweest ...
Ik haalde nog wat voor erbij bij de Albert Heijn in de Van Swindenstraat (en wat houten vorken) en heb t met rust en aandacht opgegeten. T was lekker de heri heri, apart vooral door de bijzondere samenstelling, maar vooral bijzonder doordat t n slavenmaaltijd was met zoete aardappel, cassave, banaan, ei en vis. Mooi dat ik dat nu gegeten heb.
Maar 's avonds na afloop toch ook nog even wat kip gekluifd, want Keti Koti zonder kip, dat kan nie, eg nie!
Nationaal monument Slavernijverleden Erwin de Vries, 2002 - Rechts OLVG
Pas na de geboorte van Mees en hij naar de Surinaams-Nederlandse crèche Sofie ging hier in Oost kwam ik te weten wat Keti Koti was en ben ik een en ander blijven volgen en ontstond ook mn belangstelling voor Suriname. T zou allemaal nog vaak op mn pad komen, zo ook t Slavernijmonument. En t blijft bijzonder dat mijn ketenen weliswaar niet zijn gebroken, maar steeds kan ik het Slavernijmonument en de ingang van t Lieve Onze Vrouwe Gasthuis tegelijk zien in één beeld, ook op tv. En t OLVG is wel de plek van mijn bevrijding en herrijzenis.
En die heri-heri-maaltijd? Die waren echt op toen ik aankwam en t kan niet anders
zijn gegaan dat een van de medewerkers zijn of haar portie alsnog heeft afgestaan.
Het is.
<< De Slag bij Majuba (berg, nu in Zuid-Afrika) was de beslissende veldslag van de Eerste Boerenoorlog in Transvaal. De slag vond plaats op 27 februari 1881. De klinkende overwinning die de Boeren behaalden betekende het einde van de oorlog en het herstel van de Transvaalse onafhankelijkheid. >>
- Ik woon op de Majubastraat en 22 jaar geleden werd bovenop de berg - aan de overkant - mn dochter geboren. Die dag ging de kastanje naast haar bloeien. -
Geestig wel, nietwaar? En wie niet zo goed is met onze overzeese historie. De Boerenrepubliek Transvaal was gesticht door Nederlandse boeren die zich 'De Voortrekkers' noemden en hadden deze vrijstaat in 1852 gesticht om de afgeschafte slavernij, afgekondigd in 1833 voor t Britse Rijk, te ontlopen. De president was Paul Kruger en de hoofdstad Pretoria. De Tweede Boerenoorlog (de directe aanleiding was de vondst van goud in de bodem) tegen de Engel-sen werd uiteindelijk in 1902 verloren en ging Transvaal op in Zuid-Afrika. Detail: De Slag bij Majuba, n legendarische en historisch grote nederlaag voor de Engel-sen, vond bovenop de berg plaats! Ook dat nog.
En dan vrijdag 1 juli Keti Koti (ketenen gebroken) de herdenking en feestdag van
de afschaffing van de slavernij in 1863 in Suriname en de Antillen - ik vind nog niet zo lang geleden en de reden waarom veel sporen nog steeds
aanwezig zijn. De officiële herdenking gaat zich afspelen
in t Oosterpark, rond t Slavernijmonument, vlakbij
hier in de Transvaalbuurt en je kan je afvragen of die straatnamen nog wel
kunnen, maar laat maar zitten, leidt alleen maar weer tot verdeeldheid dus
laat maar rusten. Maar die Hollandse boeren die Transvaal stichtten zijn onder
hun bewind min of meer doorgegaan met de slavernij met t (mis)gebruik van
zwarte knechten en kinderen op hun boerderijen en met n zeer slechte behandeling. Volgens hun streng-orthodox calvinistisch geloof waren zwarten door God gemaakt alleen om de witte mens te dienen.
Er is zeker wat belangrijks te herdenken op 1 juli - en ik vind dan ook tegelijk
de afschaffing van de slavernij in Indië - maar hoe feestelijk zal t allemaal voelen? En wat gaat er
op sociale media gebeuren? Excuses zijn er nog niet en t is maar de vraag
of t ooit n nationale vrije feestdag wordt. Maar als dat gebeurt, betrek
dat ook Indië erbij.
Ik ga er heen, ook vanwege n (gratis) optreden 's avonds van de Jamaicaanse reggaeband Inner Circle
die vroeger n leuk hitje hadden met Sweat (a lalala long). Er wordt ook overal
gratis de typische 'slavenmaaltijd 'heri heri' uitgedeeld. Nyan switi.
Afscheidsconcert Rob de Nijs RTL Boulevard 18.30 & NOS 8 uur journaal - 6:06
Ruim zes jaar geleden was ik vegetariër geworden, maar op t einde van de vorige zomer
in 20-21 ben ik daarmee gestopt en ben ik weer vlees en vis gaan eten. Zonder veel spijt
en vooral zonder enige hypocrisie en zonder vleesschaamte. Hoe ik dat allemaal
motiveer? Lees meer:
En vanwege deze langste dag van t jaar met de kortste nacht heb ik n nieuw
mini-podcastje gemaakt. De dertiende aflevering inmiddels en vanavond rond 21.30
wordt r n stukje van uitgezonden in De Staat van Stasse op Radio 2. De vier minuten
die mn podcastjes duurt zijn te lang voor de radio. Ik bedoel maar. Straks hier ook
t radiofragment, maar hier de podcast zoals ie bedoeld is.
Alles hangt met alles samen, niet alleen t heelal, ons Melkwegstelsel, onze aarde, de plek waar we ons bevinden, maar ook onze levens en alles in ons lichaam is met alles verbonden ...
Dr. Ik
Vaderdag, Amsterdam-Oost, 19 juni 20-22 - 00.00
Vos Viert Verjaardag
&
Publicatie Zonder wond geen wonder uitgesteld
Laat ik (nog s) kort op n rijtje zetten hoe mn grote Beatlesliefde is ontstaan en zich heeft ontwikkeld tot op de dag van vandaag, de dag van Paul McCartneys 80e verjaardag. Congratulations Paul!
Mn eerste herinnering aan de Beatles was toen ik n jaar of vier, vijf was en daar heb ik onlangs n mini-podcastje over gemaakt en die kan je hier beluisteren:
Ik ben van 1960, maar t duurde denk ik tot aan de middelbare school en ik de popmuziek ontdekte dat ik wist hoe of wat wie de Beatles waren. Ik had alleen uit die tijd ervoor nog n sterke herinnering aan Penny Lane, waarom weet ik niet, maar ik moet t meermalen op Radio Veronica hebben gehoord. Later zou Penny Lane nog n bijzondere plaats in mn liefde voor de Beatles krijgen.
Ik raakte als jonge tiener verslingerd aan de popmuziek, n alleseter en was toen in de jaren zeventig vooral helemaal gek op de symfonische rock van met name Genesis (Peter Gabriel/Phil Collins), Yes en Pink Floyd. Maar ook van Top 40-muziek en zwarte soul. En nog zoveel meer. Maar ik had geen belangstelling voor de Beatles en andere ouwe sisxtiemuziek, daar zette ik me toen bewust tegen af, ouwe meuk voor ouwe mannen, hippiemuziek, t ging me om de muziek van nu. Maar daardoor was ik wel n grote fan van Paul McCartney met Wings. Het album en de song Band on the run vind ik zn beste solowerk en beste nummer na zn Beatlestijd. Maar nog veel meer ...
En toen ergens in de zomer van 1978 sloeg t toe, ik was 18 jaar geworden, t kwam geheel onverwachts vanuit t niets. Ik hoorde Love me do op de radio en t was alsof ik n heel mooi meisje had ontmoet, ik hoorde de begintonen met de mondharmonica, t hele liedje en was op slag verliefd, smoorverliefd. Daarna van alles van ze op lp aangeschaft, maar t duurde nog lang voor ik al hun officiële werk compleet had, maar dat gaf niet.
In de jaren 80 heb ik al die platen grijs gedraaid, maar vooral heb ik nagenoeg alle Beatlesnummers gespeeld op mn akoestische, Spaanse gitaar met simpel akkoordenwerk en met lekker er n beetje bij zingen. For no one behalve mezelf. Nul ambitie louter speelplezier vanwege de songs zelf die ik zo mooi vond en nog steeds. Ik kan nog steeds niet verklaren waar die drang en t geduld vandaan kwam, maar al snel kende ik t hele repertoire uit mn hoofd en wat later ben ik
ook weer eenvoudig piano gaan spelen en speelde en zong ik t repertoire ook daarmee ... Heerlijk.
Maar ook wel veel werken en steeds minder tijd en in de vele jaren erna ben ik t minder gaan spelen en al helemaal de platen minder gaan draaien alleen met de idee om t schaars te houden en niet kapot te draaien en luisteren. Dat is de reden dat ik nog steeds niet heel vaak zelf naar de Beatles luister, hoor al genoeg zo af en toe op de radio, maar daar is sinds 2005 wel YouTube bijgekomen met n enorme goocheldoos met uniek oud Beatlesmateriaal, maar ook met recente optredens van Paul, zoals n full concert van afgelopen donderdag 16 juni 20-22, zn laatste concert van zn Got Back Tour in New Jersey USA en met straks op de 25e als afsluiter van zn tour n optreden op Glastonburry.
De Beatles zijn ook daardoor nog steeds levend, levendiger en relevanter dan ooit denk ik.
En zo bleven in de jaren 90 de Beatles wel bij me en pas toen ben ik me in ze gaan verdiepen. Ik kende wel alle nummers, t ging me om de muziek en die geweldige teksten van John en Paul, maar ik wist er weinig van, t had niet mn directe interesse. Maar toen ik me eenmaal aan de geschiedenis zette, was t hek van de dam en iedereen weet wel hoe t staat met de Beatlemania, alles van de FAB Four is opgetekend, bestudeerd, geïnterpreteerd en uitgekauwd. En ik kauwde en kauw inmiddels vrolijk mee, nog steeds.
En toen duurde t nog tot 2016-2017 nadat ik vanuit t niets op wonderbaarlijke wijze zonder afkickverschijnselen stopte met roken (en blowen) en drinken, dat ik de muziek van de Beatles nog meer ging waarderen en me toen afvroeg hoe t eigenlijk kon dat zoveel bijzondere muziek in zo korte tijd door twee aanvankelijk gewone jongens uit Liverpool kon worden gemaakt. Ik had er maar
één antwoord op en dat was dat t ook eigenlijk niet kon en sindsdien heeft hun muziek voor mij n metafysische dimensie gekregen en was - is - t n heel sterke aanwijzing dat de iets meer dan 200 Beatlessongs behalve zoveel vreugde geven ook n teken is dat we niet in n toevallige zinloze existentie leven.
Eerst was t n vraag met n voorzichtig antwoord, maar inmiddels weet ik t nu door andere dingen zeker.
En daar laat ik mn verhaal met de Beatles voor nu maar eindigen voordat we elkaar niet meer begrijpen, maar ik denk t allemaal juist heel goed te snappen en dat alles zo moest zijn, van t horen van She loves You toen ik klein was tot vandaag, zo net weer Here today uit 1982 dat Paul voor de toen net overleden John schreef. Ja, want ook dat - en zoveel meer - komt ook overal terug, leven en dood. Als ik John Lennon hoor kan ik vaak heel melancholiek worden en denken, Wat zonde dat hij - en zoveel anderen - zo jong dood moesten gaan, maar met n zelfde tegengestelde opgewektheid denk ik nu aan Paul die met zn 80 jaar nog springlevend is. Net als ik. Dank jullie wel, John, George, Ringo en Paul ...
Muziek is fantastisch en die van de Beatles meesterlijk, magistraal, magisch!
Mini podcast number #10 - Jubileum! / X Angels - Woensdag 8 juni 20-22 Vierde Pinksterdag
Ola Alo,
Vandaag mn 10e jubileum mini-podcastje:
X Angels
Ik wilde t nu per se vandaag, maar kon niet echt voorbereiden, t was weer hier en nu, on the spot, on the fly, daarom niet perfect, maar mogelijk wordt r eind deze maand elders nog wat mee gedaan en zet ik nog n puntje hier en daar op de i, maar misschien ook niet, want bijschaven betekent niet altijd verbeteren. Het is.
X Angels #10 Woensdag 8 juni 20-22
Enjoy!
Lator alligator rollator,
Dirk
PS.
Hoorde na t opslaan en terugluisteren van mn werkstukje van Mees dat er vanavond voetbal zou zijn in de Nation League, Oranje tegen Wales ( = was El). En zo was Mees vanavond (wel) op tv te horen omdat het Radio Filharmonisch Orkest in 2018 was gevraagd om de anthem van de Nations League te spelen en Mees speelde toen 1e hoorn. De lange versie staat op YouTube, maar ik kom er later nog op terug en dan combineer ik een en ander en dan laat ik liever exact horen met wat context hoe dat vanavond op tv was ... En verder verbaas ik me echt nergens meer over, maar ik kan gelukkig nog wel ontroerd raken, zelfs van mn eigen knutsels, zoals die van vandaag en ik de Vierde Pinksterdag vierde. Toch n traantje weggepinkt ...
Dirk Vos @djwvos Er is n leuk hip nummer uitgebracht, Summer in New York van t duo Sofi Tukker en dat leunt op n sample uit t intro van Tom's Diner van Suzanne Vega. Heb er kort wat meer over geschreven in mn rubriek Ditjes & Datjes:
T is wat T is, wees geduldig, t duurt 25 minuten, neem de tijd, zorg voor goed en wat lekker hard geluid
en t enige dat n beetje relevant vooraf is, is dat t liedje van mn keuze niet wordt
gedraaid, maar die heb ik alsnog helemaal op t einde van mn podcastje gezet. Omdat t
kan. En als je niet in toeval gelooft zoals ik (en sinds kort gelooft Giel Beelen daar
ook niet meer in, toeval bestaat inderdaad niet!) dan is mogelijk wel te begrijpen dat
Alles Met Alles Samenhangt. En das alleen maar leuk, vooral als je er wat mee doet.
Dirk
Let altijd goed op, want er kan nog n trein aankomen!
Net nadat mn podcastje klaar was en met drumintro, las ik dat Alan White de long-life drummer van Yes is overleden, 72 jaar. Heb m live gezien ... En hij is drummer van t intro ... . Zn finest hour was mogelijk wel zn drumwerk op Instant Karma! ... Maar Alan White was ook de eenmalige drummer voor Love me do van The Beatles!!!
+
Instant Karma! - John Lennon & The Yoko Ono Band
(Alan White op drums)
Coming up soon Afscheid Jan de Hont & ZZ & De Maskers 20-22 met voortreffelijk voorprogramma:The Jumping Jewels en René & His Alligators. Special appearence Freek de Jonge.
Ik heb vanavond radio geluisterd en weet ik weer zo goed waarom ik geen tv kijk. En ook daardoor nog een deel 2 geknutseld na mn Mini Podcastje van vanmiddag, nu met radio-audio en muziek, maar zonder mn stem, maar wel mijn keuze met t laatste plaetje ...
Een van mijn credo's is Alles Hangt Met Alles Samen en ook letterlijk lijkt me dat het geval, want in ons hele heelal hangt alle materie met elkaar samen, anders had ik ook van vandaag weer alles allemaal niet mee kunnen maken, niets kunnen horen en hadden jullie dit niet kunnen beluisteren. Nu wel. Het duurt precies 25 minuten. Wees geduldig, geduld wordt beloond. Ik weet daar alles van.
De wondverpleegkundige van de huisartsenpraktijk in De Vrolikstraat is vanochtend voor t eerst geweest, Afra Burger, was prima en alles onder controle en gaan we verder waar de lieve vrouwen van t Lieve Vrouwe Gasthuis van de wondpoli waren gebleven en t achterlieten en waar ik eigenlijk vandaag had moeten zijn. Maar dingen zijn anders 'gelopen'. Eind van de week de uitslag van de longfoto vanwege eventueel vocht achter mn longen, maar denk dat dit niet t geval is ... Volgende halte met alles is dan pas begin juni bij t 'inloopspreekuur' in t OLVG voor mn benen. Dus nu even ruim vier weken heel rustig en daar ga ik zeker van profiteren, even ook geen radio en niets. Veel naar buiten en andere dingen doen ... T voelt allemaal heel goed, meer dan dat en alles gaat heel relaxt. Geen haast, alles rustig aan, dan breekt t lijntje niet.
Vandaag 4 mei. Hieronder t gedicht dat vandaag verscheen (oa in Het Parool) van de Amsterdamse Stadsdichter Marjolijn van Heemstra (is ook schrijfster en theatermaakster). Ik ga vanavond naar de Nelson(!) Mandelaschool hier om de hoek bij het Steve Bikoplein en dan is er rond acht uur een stille tocht naar een verzetsmonument op de Tugelaweg. Er is geen herdenking bij t Joodse monumentje in de Pretoriusstraat. Maar goed, ik doe t voor de herdenking, maar ook voor t bewegen!
De Transvaalbuurt was in de oorlog een 'concentratiebuurt' wat wilde zeggen dat naast de 70% Joden die er al woonden (kwamen voor de oorlog uit de gesaneerde Waterloopleinbuurt) er in de loop van de oorlog nog veel Joden uit Noord-Holland bijkwamen door gedwongen verhuizing en werd t een concentratiebuurt met als sluitstuk de deportatie van alle Joden uit de buurt naar de concentratiekampen, vertrokken met hun allerlaatste trein vanaf Het Muiderpoortstation. De weinige Joden die t overleefden wilden hier na de oorlog niet meer wonen ...
+
Stille tocht
Bewegen is de beste vorm van herdenken. Het lichaam
herinnert zich wat wij vergeten. Fysiek geheugen van reflexen,
aangekoekte erfenis in spieren.
Benen die voortgaan zoals benen voortgaan, tegen beter
weten in, omdat volharden antwoord is op het slordige geweld
waarmee geschiedenis steeds weer in ons opstaat.
Voet voor voet, in naam van hen die doorstonden en doorstaan,
tocht van rompen en gezichten waarin bewaard ligt wat er leeft
in ons: de duizend variaties van daders en gewonden.
Sommige verhalen zijn nog altijd belegerd door toondove angst
voor meerstemmigheid. Ieder van ons kan een luchtbrug zijn,
bevrijden wat vastzit in botten en vezels.
Aandacht is antigif, dit traag, gezamenlijk bewegen, niet om ergens
aan te komen maar om naast elkaar te lopen. Wetend dat elk
